प्रेम म्हणजे??

प्रेम.. तसं म्हणलं तर कित्ती सोप्पं.. पण सांगायचे म्हणले तर भल्या-भल्यांचे तोंड बंद होतील. वारा कोणी पाहीलाय? देव कुणाला दिसलाय? पण म्हणुन काय कोणी त्याचे अस्तित्व नाकारते का? प्रेमाचे अगदी तस्संच आहे. प्रेमाचा अविष्कार तुम्हाला कधी, कुणाच्या रुपात, कुणाकडुन होईल हे कोणीच सांगु शकत नाही.
बऱ्याच लोकांच्या मते, प्रेम ही एक मानसीक आणी शारीरीक भावना आहे. जेव्हा तुमचा “तो”, किंवा “ती” तुमच्या आयुष्यात येते, तेव्हा तुम्हाला आपोआपच प्रेमाची जाणीव होते. अंगावर रोमांच येणे, पोटात गोळा येणे, तासं-तास शुन्यात नजर लावुन बसणे अश्याप्रकारची अनेक लक्षणे तुम्हाला प्रेमाने झपाटलेल्यांमध्ये दिसुन येतात. पण हे खरंच प्रेम असते का? मी बराच विचार केल्यावर असं लक्षात यायला लागले की “I Love You”, किंवा “माझे तुझ्यावर प्रेम आहे” किंवा आणखी काही.. आजकाल आपण जरा जास्तीच मुक्तपणे वापरतो. आजकाल कशाला.. मला आठवतेय मी आठवीत असतानाच माझ्या एका मैत्रीणीला “I love You” म्हणालो होतो. आज त्याची आठवण झाली कि मात्र हासु आल्याशीवाय रहात नाही. आता वाटते ते केवळ एक आकर्षण होते, मैत्रीपेक्षा थोडे जास्ती आणी प्रेमापेक्षा थोडे कमी. हेही एक कारण असु शकेल ज्यामुळे पाश्चात्य देशांमध्ये घटस्फोटांचे प्रमाण खुssप जास्ती आहे. कुठल्याही क्षुल्लक कारणामुळे लोक एकमेकांच्या प्रेमात पडतात, लग्न करतात, .. मग असं अचानक आलेले प्रेम, अचानक निघुन जाते आणि लग्न मोडतात.
मग प्रेम नक्की आहे तरी काय?Love could be an attachment resulting from an appreciation of another’s goodness in their heart.
आपण कसे दिसतो?, आपल्याकडे किती पैसा आहे? यावर प्रेमाचे निकष नक्कीच ठरत नाहीत. प्रेम हे शुध्द आहे, निखळ आहे. प्रेम फक्त एकमेकांच्या चांगुलपणावर केंद्रीत झालेली एक भावनीक ओढ आहे. तुम्हाला प्रेम अनुभवायचे असेल, तर आधी प्रेम करायला शिका, दुसऱ्याला द्यायला शिका. Giving IS LOVE.
आपल्या आयुष्यात डोकावल्यावरच प्रेमाचे कित्ती तरी नातेसंबंध दिसतील. आपण आपल्या मुलांवर प्रेम करतो. त्यांना गोंजारतो, त्यांची काळजी घेतो, काय हवे / नको ते बघतो, त्यांची सर्वतोपरी काळजी घेतो, म्हणजेच थोडक्यात आपण आपले प्रेम व्यक्त करतो. आपण आपल्या कामावर प्रेम करतो आणी त्यासाठी आपण आपले सर्वस्व अर्पण करतो, जेणे करुन आपले boss, आपले co-workers impress होतील. आपण आपल्या पाळीव प्राण्यांवर प्रेम करतो, कारण त्यांच्याकडुन आपल्याला एक प्रकारचे affection मिळत असते. आपला जिवनसाथी, आई-वडील, भाऊ-बहीण प्रत्येकाला काहीतरी आपण देतच असतो, आणी त्या देण्यात जो आनंद मिळतो, तो नक्कीच इतर कश्शातच मिळत नाही. But the effect is genuine, allowing you into another persons world…which is where we want to be when we are “in love” and in a relationship.
एकदा कुठेतरी वाचनात आले होते .. “Your parents will always love you more then you will love them and you in turn will love your children more then they will love you. the reason being that deep love emanates from knowledge”
लेखक म्हणतो.. “डोळे बंद करा आणी कोणत्याही १० गोष्टींचा विचार करा. तुम्हाला डोळ्यासमोर ज्या ज्या १० वस्तु, व्यक्ती दिसतील त्यावर तुम्ही मनापासुन प्रेम करता.”
प्रेम कुणी, कुणावर करावे याला काहीच बंधने नाहीत. संस्कृतीने, कायद्याने बंधने असली तरी मनाचे काय हो? त्याला तर कुठलेच बंधन नाही. प्रेमाचे रंग वेगळे, आकार वेगळे, त्याची व्याप्ती खुप मोठ्ठी आहे. त्याची व्याख्या करणं ही खुप कठीण कामं आहे. पण त्याचा अनुभव मात्र अंगावरुन मोर-पिस फिरवल्यासारखा कोमल, मृदुल आणी अंगावर रोमांच फुलवणारा आहे.
ज्या व्यक्तीवर तुम्ही प्रेम करता तिच्या आठवणी आपल्या ह्रृदयात जपुन ठेवा. तुमच्या कृतीतुन तिला तुमच्या प्रेमाची जाणीव करुन द्या. तुम्हाला कदाचीत कळणारही नाही.. but the other person will feel it when you do kind things to show you care. Love is the most unselfish emotion we should posses!!.
मागे कधीतरी वाचलेली एक मराठी कविता.. थोडीफार आठवतीये .. अर्धवट :

मराठीतून इश्श म्हणून प्रेम करता येतं;उर्दूमध्ये इष्क म्हणून प्रेम करता येतं;व्याकरणात चुकलात तरी प्रेम करता येतं;कॉन्व्हेंटमध्ये शिकलात तरी प्रेम करता येतं !

प्रेम कधी रुसणं असतं,डोळ्यांनीच हसणं असतं,
…..

दोन ओळींची चिठीसुद्धा प्रेम असतं, घट्ट घट्ट मिठीसुद्धा प्रेम असतं !… निट अशी आठवत नाही.. तरी पण…त्याचा शेवट असा होता..:: प्रेम म्हणजे प्रेम म्हणजे प्रेम असतं तुमचं आणि आमचं अगदी सेम असतं !
Note: Don’t forget to leave your comments below.